Taboe

Als je mij al wat langer kent, of wanneer je deze blog hebt gelezen, dan weet je dat ik op jonge leeftijd alleenstaande moeder ben geworden. En ik ben supertrots op al mijn drie kinderen, maar de oudste twee doen het echt heel goed. Ze groeiden op zonder vader om zich heen en er rust best een taboe op dit onderwerp. Alleen daarom al wil ik erover schrijven…

Kinderen uit gebroken gezinnen krijgen vaak het stempel dat ze niet zo goed zijn. Mijn oudste twee hebben een buitenlandse vader, maar die is sinds dat ze een paar jaar oud waren al niet meer in beeld. Dat eerste zorgde al voor vooroordelen, maar ondanks dan zijn het twee toppers van kinderen geworden. Ze weten zichzelf te redden, zonder dat ze mij daar echt bij nodig hebben.

Wat ik aan hen en de rest van de wereld wil laten zien, is dat je als jonge moeder prima je  kinderen alleen kunt opvoeden. Je kunt alles wat je wilt bereiken, zolang je maar bereid bent om daar het werk voor te doen.

“Waar een wil is, is een weg.”

Want ook dat is zo’n dingetje waar een taboe op heerst: dat je al jong kinderen krijgt. En ik wil het doorbreken. Ik heb inmiddels een succesvol bedrijf opgebouwd, nadat ik jaren in loondienst heb gewerkt. Al mijn kennis van toen heb ik meegenomen en pas ik nog steeds toe in mijn werk. Als jij vecht voor waar je in gelooft, dan bereik je ook datgene wat je graag wilt bereiken.

Als ik kijk naar waar ik nu sta is mijn leven alleen maar een hele goede leerschool voor me geweest. Ik heb er namelijk altijd kracht uitgeput, zodat ik weer verder kon. Misschien waren niet alle keuzes in mijn leven verstandig. Maar als het op mijn kids aankomt zou ik alles weer hetzelfde doen. Ik durf te gaan staan voor de kant die ik op ben gegaan, toen en nu. Ik durf te gaan staan voor mezelf.

“What doesn’t kill you makes you stronger”– Kelly Clarkson

Ik heb me nooit laten kisten door de gebeurtenissen in mijn leven, dat past ook helemaal niet bij mij. Nee, ik kies ervoor om de positieve kanten van het leven te zien. Ik kies voor het geluk dat ik uit de kleine dingen haal. En de één gaat nou eenmaal wat vaker op zijn bek dan de ander, maar so be it.

En ik kies ervoor om een voorbeeld te zijn, zodat mijn mooierds weten dat ze alles kunnen bereiken wat ze willen, zolang ze er het werk ervoor willen doen. En weet je wat ik nou het grootste compliment vond? Mijn zoon schreef in een studieverslag dat hij zijn doorzettingsvermogen en discipline van zijn moeder heeft. Daarvan zwelt mijn hart natuurlijk helemaal op, want welke moeder wil dat nou niet horen van haar kind?

“Lach naar een obstakel en het wordt een brug” – kaartendeck ‘Het antwoord is Liefde’ door Rosalinda Weel

Voeg reactie toe