Ik heb eigenlijk nog nooit mijn verhaal verteld. Wie ik nou werkelijk ben. Wat mij heeft gevormd. Want naast ondernemer ben ik ook mens. Moeder. Dochter. Dat wordt soms een beetje vergeten, maar het is wel superbelangrijk. Mijn verhaal is lang en soms best heftig. Maar het heeft mij gemaakt tot wie ik vandaag ben. En ik wil het heel graag met je delen, zodat je mij nog beter leert kennen. Want dat vind ik belangrijk. Dus ga er maar goed voor zitten. 😉
In mijn leven heb ik veel dingen meegemaakt en dat begon al vroeg: op de basisschool werd ik heel erg gepest. Ik was het lelijke eendje en zo voelde ik me ook. Door het pesten heb ik nooit echt vriendinnen gehad. Ik kreeg er hechtingsproblemen van. Ik durfde niet met mensen te connecten en ik ‘fladderde’ in mijn jeugd best wat af. Nu kies ik er heel bewust voor mensen om me heen te verzamelen die ook echt wat toevoegen aan mijn leven.
Op mijn 20e raakte ik zwanger van een man die ik een half jaar kende. Daarvoor had ik een lange relatie gehad. Ik bleef in deze relatie voor het huisje-boompje-beestje gevoel dat ik zo graag wilde ervaren. Maar mijn toenmalige partner mishandelde mij, geestelijk en lichamelijk. Mijn dochter werd te vroeg geboren en op mijn 21e was ik uiteindelijk moeder van twee kleine kinderen
In die periode heb ik ook veel armoede gekend. Elke maand moesten we de eindjes aan elkaar knopen. Door de heftige relatie verloor ik mijn derde kindje en dat was voor mij het moment waarop ik besefte dat ik weg moest gaan. Ik zorgde in die tijd heel slecht voor mezelf en door de mishandelingen verloor ik ook mijn werk. Ik was een 23-jarige moeder die er alleen voor stond. Maar omdat ik heel zuinig had leren leven en met het wegvallen van de schulden van mijn ex, had ik elke maand wel opeens geld over.
Keuzes maken
Op mijn 16e heb ik de opleiding Detailhandel gevolgd. Maar ik wilde helemaal niet de hele dag in de winkel staan voor een hongerloontje. Het was destijds echt een slecht betaalde baan en daarom ben ik gaan studeren: het werd de PABO.
Werken als juf, dat wilde ik. Ik had inmiddels mijn kinderen en dan zou ik na school en in de vakanties thuis zijn. Eigenlijk ben ik de paden gaan bewandelen waarvan ik dacht ze nodig te hebben om goed voor mijn kinderen te kunnen zorgen. Mijn leven ben ik om mijn kinderen heen gaan plannen en dat was op dat moment helemaal ok. Maar ik heb in die tijd nooit mijn gevoel of intuïtie gevolgd.
‘Moeder’ van de opleiding
Na 7 jaar alleen met mijn twee kinderen te zijn geweest leerde ik mijn toenmalige partner kennen. Hij had een eigen bedrijf en af en toe hielp ik met de administratie. Ook toen kwam ik weer in aanraking met ondernemen.
In 2008 ben ik gaan werken als bedrijfsbureaumedewerker bij Hogeschool Amsterdam. De afdeling in Almere zocht een soort ‘moeder’ voor een net gestarte opleiding. In die functie was je het aanspreekpunt van en voor de leerlingen en regelde eigenlijk alles wat moest. De opleidingsmanager zag in mij wat hij nodig had en ik heb dit werk twee jaar gedaan. Daarna kwam het Windesheim naar Almere en werd mijn afdeling door hen overgenomen. (tekst gaat verder onder de foto)
Dat jaar, 2011, was erg heftig voor mij. Ik verloor mijn moeder en kreeg ik een ernstig auto-ongeluk in België. Toen ik na mijn herstelperiode eenmaal terugkwam op het werk, werden we samengevoegd tot één bedrijfsbureau.
Twee jaar lang ben ik de Educator specialist van het stel geweest, daarna ben ik de examencommissies gaan ondersteunen. Om wat kennis en kunde op te doen heb ik 1 jaar HBO-Rechten gestudeerd, zodat ik als ambtelijk secretaris voor diverse afdelingen aan de slag kon. En in dat jaar raakte ik zwanger van mijn jongste dochter.
Uiteindelijk heb ik mijn propedeuse gehaald door altijd goed te plannen en daar ligt dan ook echt mijn kracht. Mijn moeder had vroeger een goede kantoorbaan en ik riep altijd dat ik nooit een ‘kantoormuts’ zou worden… Moet je nu eens kijken! 😉
Van loondienst naar twee bedrijven
Toen ik terugkwam van zwangerschapsverlof bleek er een opening bij het decanaat van mijn werkgever te zijn: er moest een Studiesuccescentrum opgezet worden. Ik heb me ervoor aangemeld, kreeg de baan en verzorgde onder andere het inloopspreekuur. Het allerliefst werk ik met mensen, en in dit geval waren dat de studenten van het Windesheim.
In 2018 kwam ik thuis te zitten nadat mijn baarmoeder verwijderd was. Dat was een heftige periode, waarin ik mijn leven ben gaan overdenken. Het VA-schap kwam op mijn pad (ik geloof allang niet meer in toeval) en het enige wat ik dacht, was: “Dat ik dit niet eerder heb gezien!” Meteen heb ik me ingeschreven bij VA school en de opleiding gevolgd.
Bij mijn eerste klus ging ik meteen op m’n bek…
In september 2018 werd VA Inc. opgericht: VA in control. In december dat jaar kon ik mijn contract opzeggen bij het Windesheim en lonkte het ondernemersavontuur nog meer! Maar wat ben ik op mijn bek gegaan met mijn eerste opdrachtgever… Ik had, zonder een getekend contract, al werk gedaan voor die klant. Die greep zijn kans schoon en implementeerde wat ik had gedaan. Resultaat: ik was niet meer nodig.
Via een collega-VA kwam ik toen gelukkig terecht bij de Menselijk Zaak. Dat was een fijne en grote klus, waar ik uiteindelijk 40 uur per week voor werkte. Maar ik wilde ook groeien met VA Inc. en er kwam een leuke opdracht om de hoek. Ik ondersteun hen nu nog 12 uur per week met inmiddels een tweede VA erbij. Na deze opdracht is het balletje gaan rollen, en goed ook!
Ik werd benaderd voor een notuleerklus, wat ik vroeger in loondienst echt verschrikkelijk vond. Nu is het mijn expertise geworden: ik krijg terug dat ik goed ben in verslaglegging, de context goed verwerk en snel ben in aanlevering. Dat kleine klusje is uitgegroeid tot mijn tweede bedrijf, TOP Notulisten. Via mond-tot-mond reclame krijg ik er steeds nieuwe klussen bij en daar ben ik superblij mee.
Het leven begint pas bij 40!
Ik was altijd best wel een beetje bang om 40 te worden, maar zal ik je wat zeggen? Het was voor mij het beste jaar wat ik tot dan toe had! Op mijn 38e werd ik ondernemer en ik kan echt zeggen dat ik sindsdien het beste uit mezelf haal. Er was altijd een kriebel om iets voor mezelf te gaan doen, maar ik wist nooit wat.
De tactiek die voor mij heeft gewerkt is dat ik veel ben gaan praten met mensen die op dat moment eigenlijk nog geen werk voor me hadden. Daardoor zingt mijn naam rond bij die juiste personen. Ze komen nu naar me toe met opdrachten. De mix met het weggezet worden op locatie (vooral in het onderwijs en de zorg) en het thuiswerken is wat dit voor mij zo leuk maakt. Ik blijf nog steeds in de hulpverlenende tak werkzaam en daar ben ik ook helemaal op mijn gemak.
In loondienst bleef ik altijd hetzelfde van hetzelfde doen. Ik heb 10 jaar in een soort comfortzone rondgelopen, maar ik daagde mezelf uit door in verschillende functies te werken.
Als je voor een werkgever werkt, dan worden er bepaalde dingen van je verwacht. Als ondernemer kun je kiezen met wie je werkt.
Wat ik heerlijk vind is dat ik over een half jaar niet weet waar ik dan sta qua werk. En die uitdaging maakt het superleuk. Zo moest ik door corona stoppen bij een klant en nu ben ik teruggevraagd door diezelfde klant, wat ik nooit had verwacht. En dat vind ik het heerlijke aan het ondernemerschap, dat ik dan niet weet waar ik ben. Wat ook wel weer retespannend kan zijn. Door mijn HSP kan ik daar ook wel eens last van hebben en dat uit zich dan lichamelijk. Dan ga ik even terug naar mezelf en zoek ik de balans weer op. Maar ik zou het ook echt niet willen missen!
Je kan dingen tot op zekere hoogte zelf bepalen, je leeft buiten een bepaalde zone en buiten jezelf. Je leert nieuwe mensen kennen en krijgt daardoor nieuwe samenwerkingen. Het jezelf in de picture zetten, geen idee had ik daarvan!
Ik krijg altijd de terugkoppeling dat ik een goed visitekaartje ben: eerlijk, betrouwbaar en discreet. En al die complimenten zorgen er wel voor dat ik als mens groei in mijn zelfvertrouwen. Ik ben een alleenstaande moeder van drie kinderen en ik doe dit wel allemaal. Ik haal droomomzetten en kan zelfs mensen helpen die het nodig hebben.
Dit hele verhaal heeft ervoor gezorgd dat ik nog steeds doorzet en niet zomaar opgeef. Mijn motivatie was om niet meer elk dubbeltje om te hoeven draaien voor mijn kinderen én mezelf. Ik heb ze altijd het beste willen bieden en dat is nu gelukt. En daar ben ik supertrots op.
1 Reactie
Marjolijn
Wat schrijf je leuk… makkelijk om te lezen, daar hou ik van